Cruising is the most marvelous form of travelling in the world – we think. But sometimes even the most beautiful things can come across some coincidence of fails that makes them into something other than expected. The last ship we took, Costa Luminosa, happened to be… a bit out of ordinary, but for the wrong reasons. And I will tell you all the truth about the behind the scenes of this cruise… In a moment.
I feel like I need to explain why I felt the neccessity to address the post to the Costa Cruises in general and not to just Costa Luminosa. I have been on 6 different cruises so far, 4 of Msc ships and 2 of Costa; and I have noticed some patterns that are repeated by both companies. The cruise staff, the services available on board, the design of the ships – are things that are characteristic for the particular cruise line. After my first Costa cruise I thought that my so-so experience was caused by the ship being the smallest of the fleet (You can read my post about it HERE -> Costa NeoRiviera – One big letdown?! ). That is why I have decided to give it another go, with a bigger ship, convincing myself that it will be better.
Well, it wasn’t.
First of all, the organization on the ship was questionable. During our booking, the system has mistakenly signed us as American, not Polish, but after an inquiry we were told that the mistake will be corrected at the embarkation. Guess what? It wasn’t. And as far as it was not a big problem for us, it made us question the safety features on board. How could they let us embark on the ship if the documents didn’t match? It was obvious that the ID we provided wasn’t accepted for Americans citizens and nobody has noticed this “detail”. Which means, that the security checks there were just useless. All of our cruise documents and therefore also the cruise card later featured our new fake American citizenship. But that’s nothing.
Our American citizenship of course led us to be seated in the table with other Americans, which honestly, was not bad, but funny. However, American citizens are entitled to the free water package – which Europeans are not, so we were also offered a service we didn’t have the rights to use. However, we have already purchased a drink package before embarking, so now we were finding ourselves with 2 packages virtually connected to our cruise card, but only the water one printed on it. We went to the reception to communicate this mistake, but instead we were told that it should be visible to the bartenders when they swipe our card. But of course, I am not able to give you a number of the countless times we’ve had to spend more telling the bartender that we have 2 packages and that he has to swipe to see; than to actually drink the drinks. The reception didn’t want to print us the new one, and the bartenders were not very helpful and looked at us as if we were trying to “cheat” them. Not nice.
But speaking about bartenders, we have also came across some really rude ones. As I mentioned in the post 8 things you didn’t know you could do on a cruise, you can take your drinks to your cabin to enjoy them, especially when you have a balcony. And with the unlimited drinks package, we could get theoretically everything. Now, there wasn’t enough space on this ship for everyone. I will mention it in a minute, but what is important here is that the bars were very crowded, there wasn’t any free place to sit and at the bar the people were trying to get in as closely as they could by “elbowing” their way inside. You can understand why we wanted to enjoy some drinks on our balcony. Well, the only available bartender firstly made us a 10 minute lecture as to why we should have the package printed on our cruise card, and saying that this was the reception’s fault didn’t particularly fall on his good side. But yeah. After that, we ordered 4 cocktails – 2 for each (since we have 2 hands to carry them, and since we weren’t coming back any soon for more crowded elbowing), to what he said we needed to provide 2 more cruise card. Now, I understand that it is “illegal” to give free drinks from our package to someone who doesn’t have one, but we have been on the cruise for roughly 5 days already and he has always seen just the two of us; and looking at us, in this hot temperature from the people crowding themselves, just wanting to get some peace in our cabin, to accuse us of literally “stealing drinks”, was just something that made me loose my patience. Fortunately in this moment Magdalena has kept her posture and proceeded to explain to the bartender for the next 10 minutes that the drinks are for us but we are just going to the cabin and not coming back anytime soon. Shoutout to her, because I was at the point of just leaving everything and jumping to the sea.
But the actual reason behind feeling this way and not being able to enjoy the ship was the lack of space. The design of the ship was crazy – it was very clear that Costa wanted to maximize the revenue by creating a lot of cabins instead of making proper common areas. The bars were always overcrowded because there weren’t enough seats anywhere. When for some funny reason we managed to grab a seat next to some couples for the animation shows, we couldn’t see anything because of tons of people standing there because there simply wasn’t enough space. I remember one evening, when we were really tired of never getting a place, we went to the party over 1.5 before it started to secure a place to sit. And surprisingly, we weren’t the first ones there. For this reason, we spent a lot, really a lot of time on our balcony instead of public areas, and thanks God we had the balcony – because if we found ourselves going on a cruise just to spend our evenings in the small interior cabin – well, I would be even more dissapointed.
Which leads us to another downfall of Costa, the housekeeping. Our housekeeper was finding it okay to come into our room without knocking at every possible hour. And when I say every possible hour, I recall a time when we were sitting in our sleeping robes without makeup in our cabin around 22 and he just came in without any notice. Now, me & Magdalena are obviously friends so he couldn’t “catch us” doing anything, but in the instance that it would have been a married couple staying there, would you imagine your housekeeper going in on you having some steamy moments? Well, not cool. And it didn’t happen once – it was constantly happening and he didn’t have any intention to stop this disrespectful habit. I mean, at least knock.
Last but not least it is important to mention that the food was really scarce. Meanwhile the restaurant’s food was good, the portions were microscopic and you would never feel full, the wasn’t any real choice in the buffet and it also closed at 21 – which meant that it was open only at the same time as the restaurant – which also meant that you had to choose, either this, either that; and you don’t feel full – well that’s your problem.
This post might seem a bit overreaching or to some – exaggerated, but my feelings towards the cruise were motivated. If I was a first time cruiser maybe I wouldn’t be complaining that much, but MSC has led me to believe that a certain quality has to be maintained and it definitely wasn’t on our Costa Luminosa vacation. If I could have the possibility of choosing Costa for my next cruise, as much as my heart hurts for saying so, I would rather stay home.
*This post was not sponsored. All the opinions included are my own feelings and experiences from our cruise.
***
Co było NIE TAK na naszym rejsie statkiem Costa?!
Rejsy są najwspanialszą formą podróżowania na świecie – naszym zdaniem. Jednakże czasami, nawet te najpiękniejsze rzeczy mogą napotkać na swojej drodze serię niepowodzeń, które sprawiają, że jednak nie są one tym, czego byśmy oczekiwali. Ostatni statek, na którym płynęłyśmy, okazał się być dość… niekonwencjonalny, z negatywnych powodów. W tym poście opowiem o prawdzie tego statku za kulisami…. już za chwilę.
Myślę, że warto będzie wyjaśnić, dlaczego odczuwam potrzebę zaadresowania tego posta do wszystkich rejsów Costa, a nie tylko do pojedynczego statku Costa Luminosa. Do tej pory odwiedziłam już wiele statków, zarówno MSC, jak i 2 razy z firmą Costa; i dzięki temu zauważyłam niektóre schematy, które przewijają się w tych firmach. Po pierwszym rejsie statkiem Costa myślałam, że moje negatywne odczucia były spowodowane tym, że był to najmniejszy statek, jakim kiedykolwiek płynęłam, więc mogło to być relatywne zdanie (Tutaj możecie przeczytać posta o moim pierwszym rejsie Costa –> Costa NeoRiviera – One big letdown?! ). Z tego powodu postanowiłam dać tej firmie jeszcze jedną szansę, na większym statku ich floty, przekonując się, że teraz będzie lepiej.
Niestety nie było.
Zaczynając od organizacji, niestety nie była ona porządna. Podczas rezerwowania rejsu, system omyłkowo zaznaczył nas jako obywateli Stanów Zjednoczonych, a nie Polski, natomiast po rozmowie z naszym agentem podróży zostało nam powiedziane, że ten błąd zostanie naprawiony w trakcie wejścia na pokład. Jak możecie się domyślić – nie był. I o ile nie był to dla nas wielki problem, w naszych głowach zaczęły pojawiać się pytania dotyczące bezpieczeństwa na statku. W jaki sposób mogłyśmy zostać wpuszczone na pokład, jeżeli nasze dokumenty nie zgadzały się z tymi w systemie? Oczywistym jest, że Polski dowód osobisty nie jest legalnym dokumentem obywateli Ameryki i nikt z załogi nie zauważył tego “nieznaczącego detalu”. Oznacza to, że kontrola bezpieczeństwa jest na dobrą sprawę bezsensowna. Jakoże w systemie miałyśmy wpisaną inną narodowość, to również nasza karta rejsowa, używana między innymi do kontroli osobowości przy wyjściach i wejściach w portach, również pokazywała amerykańskie obywatelstwo. Ale to jeszcze nic.
Nasza nowa narodowość oczywiście sprawiła, że w restauracji przypisany nam został stół ze społecznością z “naszego” kraju, co nie było dla nas problemem, a nawet było trochę śmieszne, gdyż nikt z pozostałych gości nie spodziewał się “outsiderów” przy amerykańskim stole. Jednakże Amerykanom przysługuje darmowy pakiet wody – który nie przysługuje Europejczykom, więc można stwierdzić, że uzyskałyśmy serwis, do którego nie miałyśmy praw. Jednakże, jakoże zakupiłyśmy już (jak zawsze) pakiet drinków jeszcze przed przybyciem na statek, miałyśmy w zanadrzu 2 pakiety wirtualnie połączone z naszą kartą rejsową, jednakże tylko pakiet wody został na niej wydrukowany. Udałyśmy się więc do recepcji, by zakomunikować ten błąd, który niestety nie został naprawiony – gdyż uzyskałyśmy informację, że po zeskanowaniu karty przez kelnera pojawić się powinien również drugi pakiet (zakupiony przez nas). Oczywiście nie jestem w stanie podać niezliczonej liczby razy, kiedy to musiałyśmy spędzić więcej czasu na wyjaśnianiu kelnerowi, że mamy przypisane 2 pakiety, a nie 1 tak jak pozostałe osoby, i w odróżnieniu od innych pasażerów, naszą kartę trzeba najpierw również zeskanować. Pracownicy recepcji nie chcieli wydać nam drugiej karty, a pracownicy baru niestety nie byli zbyt pomocni w tej sytuacji i patrzyli na nas, jakbyśmy chciały te drinki ukraść. Nieładnie.
Mówiąc o barmanach, nie trudno było spotkać tych nieprzyjemnych. Jak już wspominałam w jednym z wcześniejszych postów, 8 things you didn’t know you could do on a cruise, można zabrać ze sobą drinki do kabiny i sączyć je w spokoju, zwłaszcza, kiedy posiada się kabinę z balkonem. A w przypadku nielimitowanego pakietu picia, mogłyśmy zamówić dosłownie wszystko. Ważnym elementem tej historii jest to, że na tym statku nie było wystarczająco miejsca dla wszystkich. Ale o tym za chwilę, gdyż co jest ważne w tej chwili to to, że bary były przeludnione, nie było ani jednego miejsca siedzącego, a osoby stojące przy barze starały się przepychać łokciami, jakby od tej sekundy zależało ich życie. Możecie więc wyobrazić sobie, dlaczego wolałyśmy się napić tych drinków na balkonie. Jedyny dostępny barman, po kolejnym 10-minutowym wykładzie o tym, że niestety z naszą kartą wystąpił problem i musi ją zeskanować, nie chciał wydać nam naszych drinków. Zamówiłyśmy 4 drinki – po 2 na osobę, po to by nie wracać do tego tłumu co 2 minuty (uwierzcie nam, gdybyśmy miały więcej niż 2 ręce, wzięłybyśmy więcej). Barman nieprzyjemnym głosem i gestem stwierdził, że potrzebuje kolejnych 2 kart, jeżeli ma nam wydać 4 drinki, i zapewne chcemy podzielić się nimi z kimś, kto nie ma pakietu, a jest to niedozwolone. Rozumiem, że przestrzeganie zasad jest ważne w tym środowisku, natomiast jeżeli od 5 dni dany barman widzi nas codzienne w towarzystwie jedynie nas samych i patrzy na nasze spocone od tłumu twarze oraz obite od łokci biodra, które nie chcą niczego innego jak kilku chwil spokoju w kabinie, ciężko ujrzeć w nas złodziejki. Taka sugestia sprawiła, że straciłam swoją cierpliwość. Na szczęście w tej chwili Magdalena utrzymała swoją postawę i przez kolejne 10 minut tłumaczyła z zimną krwią, że są to drinki, które mamy zanieść na balkon, pokazując na dość oczywistą sytuację w barze. Wielkie słowa uznania dla Magdy tutaj, ponieważ ja byłam już na skraju zostawienia wszystkiego i wskoczeniem do morza.
Jednak najbardziej utrudniającym odpoczynek czynnikiem na tym statku był zwyczajny brak miejsca na nim. Rozstawienie wnętrz i pomieszczeń na nim było wręcz śmieszne – i oczywistym było, że Costa stawiała na jak największe zyski finansowe budując jak największą ilość kabin, nieadekwatną do m2 pomieszczeń publicznych, przez co nie dbała o jakość wyjazdu dla pasażerów. Wszystkie bary zawsze były przepełnione, ponieważ zawsze brakowało siedzeń. Gdy dzięki odrobinie szczęścia udało nam się kątem przysiąść obok jednej pary, nie byłyśmy i tak w stanie zauważyć nic z pokazu animatorów, gdyż niezliczona ilość ludzi stojących zasłaniała nam wszystko – gdyż oni też nie mieli, co ze sobą zrobić. Pamiętam jeden wieczór, gdy byłyśmy już tak zmęczone tą sytuacją, że udałyśmy się na imprezę już 1.5 godziny przed rozpoczęciem, by zająć miejsce, i co najciekawsze – nie byłyśmy pierwsze. Z tego powodu, na tym rejsie spędziłyśmy dużo, dużo czasu na balkonie własnej kabiny w porównaniu do przestrzeni publicznych – i dzięki Bogu, że miałyśmy ten balkon! Bo gdyby okazało się, że miałybyśmy spędzić wyjazd siedząc w kabinie bez okien – byłabym z pewnością jeszcze bardziej zawiedzona.
Co sprowadza nas do kolejnego problemu na statkach Costa – ekipa sprzątająca. Nasz “dozorca” (dozorca? Nie wiem jakie inne słowo można uznać za właściwe), wchodził bez pukania do naszej kabiny o każdej możliwej godzinie. Tak, tak po prostu. I kiedy mówię o każdej możliwej godzinie, przypominają mi się chwile, gdy siedziałyśmy w naszych szlafrokach w kabinie po godzinie 22 lub 23, bez makijażu, a on wszedł sobie bez pukania. Jakoże ja i Magdalena jesteśmy przyjaciółkami, oczywiście nie mógł złapać nas na niecnych uczynkach, ale gdyby była to na przykład para małżeńska odnajdująca drugą młodość, to nie wiem czy ich reakcja byłaby tak miła jak nasza. Zdecydowanie nie było to nic miłego. I nie zdarzyło się to raz – zdarzało się to codziennie, i nie było widać z jego strony żadnej intencji zaprzestania tego przyzwyczajenia. Mógł chociaż pukać do drzwi.
Ostatnim punktem poruszanym w tym artykule jest również jedzenie, a raczej jego nieprzyzwoity brak. Podczas gdy dania w restauracji były w miarę zjadliwe, porcje były mikroskopiczne i nigdy nie dało się wyjść z niej sytym, w bufecie nie było prawie żadnego wyboru, a co ciekawe, można było skorzystać z niego tylko i wyłącznie wymiennie z restauracją, w czasie jej otwarcia – co oznaczało, że nie można było sobie czegoś “dojeść” po nieobfitej kolacji. Skutkowało to tym, że większość czasu po prostu dieta na wakacjach została wymuszona.
Ten post być może wydawać się niektórym trochę przesadzonym, natomiast moje uczucia do tego statku i firmy były i są uzasadnione. Jeżeli byłby to mój pierwszy rejs, być może nie narzekałabym tak bardzo, lub byłby również i ostatnim, natomiast takie firmy jak MSC nauczyły nas, że istnienie pewien standard na statkach rejsowych, który powinien zostać utrzymany, podczas gdy tu z pewnością nie był. Jeżeli miałabym możliwość popłynąć na rejs z firmą Costa kolejny raz, niestety z bólem serca wolałabym zostać w domu.
*Ten post nie był przez nikogo sponsorowany. Wszystkie opinie są oparte na moich własnych przeżyciach i uczuciach podczas rejsu.
